Stehlik (Stechlik) Zygmunt (1829–1864), rzeźbiarz i kamieniarz.
Ur. 13 III w Krakowie, był synem Józefa i Teresy z Kremerów, młodszym bratem Edwarda (zob.).
S. uczył się w Krakowie, początkowo zapewne, podobnie jak brat Edward, w szkole przy kościele św. Barbary, a w l. 1837–46 w Inst. Technicznym, gdzie kształcili się również jego bracia Edward i Ludwik. Od 20 VI 1847 terminował w Krakowie u majstra ciesielskiego Wincentego Kołodziejskiego. Prawdopodobnie uczył się rzeźby w otwartej wówczas klasie Henryka Kossowskiego w Szkole Rysunku i Malarstwa przy Inst. Technicznym.
Dn. 8 XI 1848 został S. wyzwolony na czeladnika ciesielskiego, następnie odbył przepisową wędrówkę «pracując w Krakowie i za granicą». Od 2 I 1851 uczył się w zakładzie kamieniarskim brata, Edwarda. Po wykonaniu pod koniec lutego 1853 wyznaczonej przez cech murarzy i kamieniarzy sztuki czeladniczej pod kierunkiem majstrów Karola Trennera i Tadeusza Niemczykiewicza, został wyzwolony 24 VIII t.r. na czeladnika kamieniarskiego. Potem w zakładzie brata zajmował się m.in. projektowaniem i wykonywaniem rzeźb pełnych i reliefów oraz małej architektury. Uczestniczył w pracach realizowanych przez zakład w odbudowywanych po pożarze Krakowa (18 VII 1850) kościołach: Dominikanów oraz zwłaszcza Franciszkanów, gdzie w l. 1857–61 wraz z bratem wykuł neogotycki ołtarz główny. Ok. r. 1860 wykonał S., zapewne w krakowskim zakładzie brata, ołtarz główny wraz z innymi elementami wystroju wnętrza do kościoła parafialnego św. Mikołaja w Słaboszowie (pow. miechowski).
W l. sześćdziesiątych osiadł S. w Kamieńcu Podolskim (znał to miasto z kilkakrotnych wcześniejszych pobytów), gdzie jego wuj Aleksander Kremer (zob.) był lekarzem. Otworzył tam własny zakład rzeźbiarsko-kamieniarski, w okolicy znalazł złoża marmuru. Wykonywał w Kamieńcu kolejne prace, w tym liczne nagrobki na miejscowym, nieistniejącym dziś cmentarzu, m.in. zmarłego 12 XI 1858 ks. Pawła Budzyńskiego oraz w r. 1861 ołtarz w kaplicy Przenajświętszego Sakramentu (dawniej św. Piotra) przy katedrze. Jego autoryzowane dzieła reprezentują nurt historyzujący, z przewagą form neogotyckich. S. zmarł w r. 1864 w Kamieńcu Podolskim. Został pochowany w nowej części tamtejszego cmentarza; na jego grobie, jak zanotował Antoni Rolle, w r. 1880 jeszcze nie było pomnika.
S. rodziny prawdopodobnie nie założył.
Grajewski, Bibliogr. ilustracji; Katalog zabytków sztuki w Pol., I z. 8, IV cz. 2; Łoza, Architekci; Pol. Bibliogr. Sztuki, III; Słown. Artystów Pol. (Korpal); Thieme–Becker, Lexikon d. Künstler (błędny r. ur.); – Adamczewski J., Korpalowie, „Kr. Magazyn Kult.” 1988 nr 1 s. 43; Chrzanowski T., Kornecki M., Sztuka ziemi krakowskiej, Kr. 1982; Demel J., Stosunki gospodarcze i społeczne Krakowa w l. 1846–1853, Kr. 1951 (mylnie jako syn Edwarda); Frycz J., Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795–1918, W. 1975; [Louis-Wawel J.] L. J., Kupcy krakowscy w epoce przejściowej (1773–1864), w: Kalendarz Czecha z r. 1883, s. 118; Łuszczkiewicz W., Kartka z dziejów rzeźbiarstwa pierwszej połowy naszego wieku w Krakowie, Kr. 1896 s. 26; Mączyński J., Piętnasta kartka notat z wędrówki po Krakowie, [w pracowni rzeźbiarskiej E. i Z. Stehlików], „Czas” R. 11: 1858 nr 142; Prusiewicz A., Kamieniec Podolski. Szkic historyczno-topograficzny, Wil. 1913 s. 23, 89, 103; tenże, Kamieniec Podolski. Szkic historyczny, Kijów–W. 1915 s. 39; Rolle A., Zameczki podolskie na kresach multańskich, W. 1880 II 130, 216, 223, 228; – „Czas” R. 4: 1851 nr 72; – AP w Kr.: Spis ludności 1857 index M–Z p. 392, sygn. AD 504, AD 507; Arch. OO. Franciszkanów w Kr.: rkp. A II 13 c. (akta konwentu krak. z l. 1851–4), rkp. E II 22 (mater. źródł.) s. 468; Arch. UJ: sygn. S I 587, S I 590; Paraf. rzymskokatol. p. wezw. NMP w Kr.: Akta ur. z r. 1829 s. 21, Liber natorum et baptisatorum, t. 12 s. 37; – Informacje Agnieszki Biedrzyckiej z Kr.
Rafał Róg